آمپلی فایر 1وات با ترانزیستور

آمپلی فایر 1وات با ترانزیستور-مدار تقویت کننده 1 وات از یک مرحله خروجی “مکمل” به همراه یک ترانزیستور قدرت NPN و یک PNP استفاده می کند که اغلب از اهمیت یک ترانسفورماتور خروجی واقع در مدل های تقویت کننده قدیمی خلاص می شود. توان

خروجی نزدیک به 1 وات است، با اعوجاج واقعی کمتر. سیگنال ورودی این است که کنترل صدا RV1 را از طریق C1 به پایه Q1 منتقل می کند. بار کلکتور برای Q1 شامل R1، R5 و همچنین بلندگو است و ولتاژ در کلکتور احتمالاً حدود نصف ولتاژ تغذیه، یعنی

4V5 خواهد بود. پایه های Q2 و Q3 می توانند علاوه بر ولتاژ (بسیار نزدیک به) باشند زیرا کلکتور Q1 زیرا مقدار R1 واقعاً کم است (68R). در محل اتصال قطره چکان های Q2 و Q3 ولتاژ ممکن است کاملاً نزدیک به 4V5، R3 و R4 و مقاومت های بسیار کم باشد

تا جریان Q2 و Q3 را محدود کند. هنگامی که سیگنال ورودی تقویت شده بیشتر از 4V5 نباشد، Q2 خاموش می شود (زیرا پایه احتمالاً در ولتاژ پایین تری نسبت به امیتر خود خواهد بود)، اما Q3 مطمئناً سیگنال را انجام می دهد.

آمپلی فایر 1وات با ترانزیستور

هنگامی که Q1 سیگنال را به بیش از 4V5 تقویت می کند، تغییر رخ می دهد، Q2 انجام می شود و Q3 خاموش می شود. سیگنال ها در محل اتصال امیتر معمولی Q2 و Q3 ادغام می شوند و با خازن الکترولیتی قابل توجه C2 به بلندگو ارسال می

شوند. مقادیر کوچک C2 به یک نتیجه بد فرکانس پایین تر ختم می شود. بازخورد منفی توسط R5 و R2 ارائه می شود، همه اینها با کاهش اندکی بهره، استحکام را تضمین می کنند. در این مدار تقویت کننده 1 واتی R1 گنجانده شده است تا بایاس پایه برای

Q2 و Q3 ارائه شود. طرح‌بندی‌های مدرن‌تر از ترمیستورها یا دیودها برای جلوگیری از فرار حرارتی استفاده می‌کنند که می‌تواند جفت خروجی را حذف کند. یک اشکال ممکن است اتصال DC ترانزیستورها باشد، اگر یک ترانزیستور ویژگی های خود را تغییر

دهد، نتیجه می تواند ویرانگر باشد! به همین دلیل، جفت خروجی می‌تواند کاملاً یک «جفت همسان» باشد، به شرطی که «جفت منطبق» را نداشته باشند، می‌توان اشکال دیگری را امتحان کرد.